When a life was lived
Rouwen gaat over liefde, massa's liefde die je wil geven maar die nergens naartoe kan.
levenskronieken
In de dagen na het afscheid nemen kan je vaak voelen hoe hun aanwezigheid steeds dunner wordt. Je probeert dat vervagen zo lang mogelijk uit te stellen. Het opruimen van de sporen die werden achtergelaten is vaak niet alleen een afscheid van je geliefde maar ook een afscheid van wie jij was.
Spullen moeten worden uitgezocht en worden vaak eerst verdeelt onder familie en vrienden. Ieder neemt een stukje mee, geeft het een nieuwe thuis. De spulletjes die geen plekje vinden krijgen een nieuw leven in de kringloop.
Het voelt raar, een beetje respectloos om al die nauwkeurig bijgehouden spulletjes weg te doen.
Het is het opruimen en toch bewaren van wie hij of zij was, in de spulletjes die jij herkent.
Levenskronieken zijn een inventaris van graag zien.
Het zijn stuk voor stuk portretten van de sporen die we nalaten wanneer we er niet meer zijn.
In de spullen die achterblijven, in het licht van de ruimte en de herinnering van geuren blijven zij bestaan.
Levenskronieken zijn foto's waar al die achtergebleven sporen zijn omgezet in tastbare herinneringen.
Het zijn portretten van wie je geliefde was, in de sporen die ze achterlieten.
Je kan haar nog heel dichtbij ruiken wanneer je haar flesje parfum ziet staan.
Haar laatste potje zelfgemaakte confituur brengt je terug naar al die veel te warme zomers in hun veel te kleine keukentje met op ieder vuur confituur in aanmaak.
Zijn handschrift, woorden die geschreven zijn met zijn lievelingspen. Met geen enkele andere pen konden nieuwjaarskaartjes geschreven worden.
Zijn zetel, haar lievelingsjurk, zijn pet, haar handtas...
Een heel leven in spulletjes.
Ik maak levenskronieken, boeken over geleefde levens als tastbare troost.
Wanneer je afscheid hebt moeten nemen van iemands leven, merk je wanneer de stilte valt dat ze toch nog niet echt helemaal weg zijn.
Wanneer het licht 's ochtends nog exact op dezelfde manier binnenvalt kan je hen nog zien zitten.
Maar dit keer zonder de geur van koffie, geen tikkende lepeltje tegen de rand van de tas.
In de kast staat het laatste potje zelfgemaakte confituur, de smaak en de datum met haar vertrouwde handschrift.
Al die kleren, ze ruiken nog, als je je ogen dichtdoet zie je ze weer levendig voor je...
Mensen die naar mij komen help ik verder met
afscheid nemen wanneer het gewone leven verder schijnt te gaan...
het anders vasthouden van wat je wil bewaren.
met het vastleggen van een stukje van de familiegeschiedenis.
met de herinnering aan een familielid te bewaren.
de herinnering te bewaren en de verhalen door te geven aan volgende generaties
de herinnering te bewaren en over de generaties heen te verbinden.
typische gebruiken levendig te houden.
om de geschiedeis niet te laten vervagen.
om beelden te hebben bij de woorden die worden doorgegeven.
ervoor te zorgen dat de doden niet vergeten worden.
het leven van de doden te herinneren en hun verhalen te delen, zodat ze zichtbaar blijven.
stil te staan bij wie de overledene was en welke belangrijke levenslessen die wilde nalaten.
al dat voelen eens langs een andere kant te bekijken
al wat er gevoeld wordt te herkaderen
al wat gevoeld wordt te kaderen in beelden
al wat gevoeld wordt een eeuwig beeld te geven
al wat gevoeld wordt te verwoorden in beelden
Maandag 15-11-2021
Een eerbetoon
Eerbetoon aan een leven.
Eerbetoon aan een leven voor de herinneringen vervagen.
Tegen het vervagen van herinneringen.
Eerbetoon aan een leven dat niet vergeten mag worden.
(Dementerende grootvader zijn tekst op zijn afscheidsprentje)
Waar is mijn leven/wereld gebleven...
Ik wil het leven mijn grootouders niet kwijt
Ik wil de herinnering van wie ze waren voor mij niet kwijt.
Het bewijs vasthouden van hun bestaan.
Het bewijs vasthouden van wie ze voor jou waren.
De verleden tijd, opnieuw tegenwoordig maken.
Verbonden blijven ondanks het afscheid
Verbonden blijven in afscheid zonder de letterlijk aanwezigheid van iemand.
Ik help mensen die een visuele inventaris willen maken van hun herinneringen.
Ik help mensen bij de visuele inventarisering van hun herinneringen aan iemand.
Ik leg de sporen vast van iemands bestaan.
Ik leg de bewijzen vast van iemands bestaan.
Ik help mensen een visuele inventaris te maken van hun herinneringen aan iemand door gebruik te maken van de sporen die die mensen hebben achtergelaten.
Ik help mensen een visuele inventaris te maken als eerbetoon aan iemand die je moet missen door gebruik te maken van de sporen die hij/zij achterliet.
Ik help mensen een visuele inventaris te maken van hun herinneringen aan iemand door portretten te maken van de sporen die hij/zij achterliet.
Ik help mensen een visuele inventaris te maken van hun herinneringen aan iemand
Dinsdag 7-12-21
Ik help mensen om de laatste achtergebleven sporen van iemand om te zetten in beelden. Beelden die niet over de uiterlijke weergave gaan van objecten maar gaan over wat ze voor hen betekenen.
Het doel van Kunst is niet om het uiterlijke van dingen weer te geven maar het innerlijke.
Met beelden kan je je onbevooroordeeld uitdrukken.
Beelden ontstaan zonder dat ze door anderen begrepen moeten worden.
Je kunnen uitdrukken zonder dat er artistieke waarden aan gekoppeld worden, zonder het idee dat iets mooi moet zijn.
Door in beelden je eigen taal te vinden, word je de auteur van dat verhaal.
Een kader bepaald wat er gezien mag worden. Wat jij wil dat er gezien wordt.
The poetry of material things
De dingen die ik mooi vind zijn de dingen die geleefd hebben. Die een heel verhaal in zich hebben. Die een beetje stuk zijn, een beetje verduurd.
Het lijkt een detail, maar het heeft allemaal belang.
Het oude hebben, verzamelen zorgt ervoor dat je zo dicht mogelijk bij de geschiedenis kan komen.
Doorgegeven van moeder op dochter. Zo precies van, nu is het aan u
Er zit geen lijn in de dingen die ik mooi vind. Ik kan niet kan kiezen. Er op heel veel verschillende vlakken dingen mooi.
Dat schilderijtje is voor mij nog altijd een beeld van de vriendschap.
Het boek waar hij vanallles heeft uitgeknipt en bijgeschreven is nu super kostbaar voor mij. Het is kostbaar om nu toch nog samen met hem door dit boek te kunnen bladeren.
Mooie dingen voor mij zijn vaak ook dingen die voor een ervaring staan.Die een moment vertegenwoordigen in mijn leven
Een heel banale schrijnwerkersbank, maar het is een prachtig meubelstuk nu. Ze stond altijd in de kelder bij mijn grootvader. Ik en mijn broers timmerden daar dan op samen met mijn vader.
Deze foto doet me denken aan Lochristi, de sfeer van dat beeld is exact hoe het eruit zag waar ik opgroeide.
Ik omring me graag met dingen waar voor mij een verhaal aan vast zit.
Ik vind het leuk om dingen in mijn huis te hebben die me terug brengen naar een bepaald moment.
Dit is het servies van mijn grootmoeder. De imperfectie van het suikerpotje, dat is al ergens geweest, dat heeft al geleefd.
Reisboeken, je gooit dat toch niet weg, dat is met je meegewerkt, dat heeft super veel meegemaakt.
Elke bluts en elke kras heeft een verhaal.
Ik vind het moeilijk om dingen weg te gooien waar ik iets mee heb meegemaakt. Waar een verhaal aan hangt, waar een herinnering aanhangt.
Een huis dat leven, boven leven boven leven heeft gehad... je kan dat zien aan het behangpapier.
Het is een mix van familiestukken, herinneringen en nieuwe dingen.
Een plaats waar verhalen worden vertelt.
Toen hij overleed was dat heel heftig voor mij, mijn grootvader was een voorbeeld voor mij. Zijn handschrift staat op al deze oude floppy's
Er kan in alles schoonheid zitten, als er ziel inzit, als er passie inzit, als er een verhaal in zit.
De verhalen van objecten te voelen. de stukken die eraf zijn, de lidtekens van mensen. Ze brengen een energie in je huis.
Het is echt een soort schatkist. Foto's, geknutselde dingen, polaroids,... ik hou dat zo allemaal bij.
Ik schrijf met de pen die mijn vader kreeg voor zijn plechtige communie. Ik schrijf daar nog altijd mee en die is zo goed als nieuw.
Het zijn dingen die je niet moet wegsteken.
Dinsdag 14 december 2021
Ik leg de liefde vast van de sporen die je koestert van iemands bestaan.
Ik help je bij het leggen van het puzzelstuk van koesteren voor altijd.
In het begin is er geen ruimte voor herinneren en koesteren. Dat komt dan op een ander moment. Een moment wanneer jij er klaar voor bent.
Herinneringen is al wat je nog hebt.
Ze zijn zeer aanwezig in onze herinneringen.
Het is een eerbetoon aan wie ze zijn voor mij.
Een eerbetoon aan wie ze waren in dit leven.
Woorden proberen te geven aan verlies.
Beelden maken die proberen gestalte geven aan wie iemand was.
Ik help je bij het maken van een eerbetoon die jouw herinneringen aan je geliefde zichtbaar maken.
Jouw woorden die je probeert te geven aan je verlies zet ik om in beelden.
Beelden die de liefde weergeven van iemand die je verloren bent.